Όχι, το ότι διαβάζω ρομαντασι δεν σημαίνει ότι αύριο θα ψάξω για δράκους ή μπουκμποϊφρεντς στα ζαρα.
Δεν θα έπρεπε να κρίνουμε κανέναν για το είδος των βιβλίων που του αρέσει να διαβάζει, γιατί το διάβασμα είναι πάνω απ’ όλα μια προσωπική εμπειρία , ένας τρόπος να βρίσκει κανείς χαρά, να ξεφεύγει από την καθημερινότητα ή να σκέφτεται διαφορετικά. Σε κάποιον μπορεί να αρέσει να διαβάζει ανάλαφρες ιστορίες με νεράιδες, ξωτικά και μαγικούς κόσμους, γιατί εκεί βρίσκει ομορφιά, φαντασία και ξεκούραση. Κάποιος άλλος μπορεί να προτιμά θρίλερ και αστυνομικά μυθιστορήματα γιατί του αρέσει το σασπένς και το μυστήριο. Άλλος, πάλι, μπορεί να βρίσκει νόημα στο να διαβάζει φιλοσοφία και να κάθεται να σκέφτεται μετά για τη ζωή και τον κόσμο γύρω του. Όλες αυτές οι επιλογές είναι το ίδιο έγκυρες. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μειώνει την ευχαρίστηση που αντλεί κάποιος άλλος από το διάβασμα, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνει ή δεν συμμερίζεται τα γούστα του. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι κάποιο είδος λογοτεχνίας είναι «ανώτερο» από κάποιο άλλο. Ορισμένοι άνθρωποι χαρακτηρίζουν βιβλία που δεν τους αρέσο...